Interview van Dromen & Demonen, tijdschrift voor Fantasy, Horror en Science Fiction, 1997 met George R.R. Martin.
Het Spel der Tronen
Lang geleden bracht een mysterieuze gebeurtenis de seizoenen van de wereld uit hun evenwicht. Nu is het koninkrijk gezegend met gouden zomers die jaren duren, en vervloekt met wrede winters die een generatie kunnen bestrijken.
Het koude noorden van dit koninkrijk is het gebied van de Starks, het oude geslacht van Winterfel. Het wapenteken van huis Stark is de schrikwolf; hun wapenspreuk ‘De winter nadert’…
Zo ontvouwt zich het grandioze verhaal over het dodelijkste aller conflicten, Het Spel der Tronen. Dit epos, het begin van Een Lied van IJs En Vuur, speelt in een tijd van heldendaden en hartstocht, passie en intriges, triomfen en tragedies. Het Spel der Tronen is een verhaal over mensen die je bijblijven. George R.R. Martin is een virtuoze verhalenverteller, wiens veelgeprezen lyrische stijl door vertaalster Renée Vink uitstekend is overgezet naar het Nederlands. Lees en oordeel zelf.
De mozaïek-meester
George R.R. Martin ( Bayonne, 1948 ) is een van de grote lyrici van de fantastische literatuur. The Encyclopedia of Science Fiction roemt zijn ‘vitale verhalen, zijn gave voor het oproepen van intense beelden’. In 1974 debuteerde hij met sf en begin jaren tachtig schreef hij twee horror-klassiekers. De laatste tien jaar werkte hij vooral voor de tv. Het nieuws van zijn comeback – met een fantasy-trilogie! – sloeg in als een bom. De hooggespannen verwachtingen zijn niet beschaamd. Zelden is een andere wereld sterker tot leven gewekt. Een interview met een woordsmit.
Hoe typeer je je nieuwe boek?
Ik weet niet of je Het Spel der Tronen als ‘magische’ fantasy kan aanmerken. Magie speelt zeker een rol, en er zijn draken – ik heb altijd een zwak voor draken gehad. Maar in veel opzichten is het historische geschiedenis. Het biedt een realistischer kijk op de menselijke natuur, op mensen en op hun interactie, op oorlog en dood en liefde en sex en al die dingen, dan je in de meeste fantasy vindt.
Wat heb je met historische fictie?
Ik ben er dol op – dat blijkt ook uit eerder werk: mijn horrorroman Fevre Dream speelt in de vorige eeuw. Maar hoezeer ik ook van historische romans hou, één bezwaar blijft: je weet altijd hoe het afloopt. Als er vier mensen in een kamer zitten en een van hen heet Bonaparte, dan weet je dat hij belangrijker is dan de anderen, ook al zijn ze allemaal twaalf.
Je oplossing?
De trilogie Een Lied van IJs en Vuur, die begint met Het Spel der Tronen, speelt in een imaginaire wereld. Het zijn verzonnen gebeurtenissen, dus je weet niet hoe het zal aflopen. Dat is een van de redenen dat ik fictie lees en schrijf. Een verhaal moet verrassingen en verrukkingen en bochten hebben. Deze boeken zullen betoveren en verwonderen, en er gebeuren enkele buitengewone dingen in, maar de mensen erin zijn realistisch.
Wat is je thematiek?
Ik denk niet dat deze trilogie een strijd tussen goed en kwaad wordt. Veel fantasy-auteurs maken teveel onderscheid tussen helden en schurken. Ik voel me meer aangetrokken tot grijze personages, tot mensen die zowel goed als kwaad in zich hebben. Als er een gemeenschappelijk thema in mijn werk is, dan is het dat je gedurende je leven keuzes maakt, en dat die keuzes consequenties hebben.
Een element uit het boek.
Karakterisatie?
Eddard Stark, een man van eer, wordt benoemd tot Hand van de Koning, het hoogste ambt van de Zeven Rijken. Eddard is gemodelleerd naar een aantal heersers uit de Europese geschiedenis, met name Jan zonder Land, die met de beste bedoelingen Frankrijk bijna vernietigde. Stark is een hoofdfiguur, maar ik wil ook bijfiguren tot leven wekken. Elk persoon is de held van zijn eigen verhaal. De piekenier denkt dat het verhaal gaat over de dag dat hij de koning ontmoette.
Nog een element. Stijl?
Het Spel der Tronen wordt verteld vanuit twaalf verschillende perspectieven. Door middel van een cinematografische techniek laat ik in korte hoofdstukken telkens sleutelscènes en belangrijke momenten aan bod komen. Ik ga van personage naar personage, waardoor het verhaal een soort mozaïek wordt. Die werkwijze is deels ontstaan in mijn Hollywood tijd – ik bedacht The Beauty and the Beast en werkte mee aan The Twilight Zone.
Tv-scripts versus roman?
De tv stelt hoge eisen aan tempo en dialoog, maar het is een beperkt medium. In één aflevering komen hoogstens twee dingen aan bod. Wie rollen wil uitdiepen moet achtervolgingen en actie laten vallen. Proza is zoveel rijker. Ik kan nu doen wat ik wil: complexe personages scheppen, ze volgen in belangrijke delen van hun leven, en een wereld creëren, vol details en vreemdheid en wonderen, vreugde en tragiek. En ik kan gigantische veldslagen in geweldige omgevingen plaatsen zonder rekening te hoeven houden met het budget!
NVDR: Tot nu toe dus, want het is een machtige serie geworden 
-------------------
Dit is misschien leuk. Ik heb het eerste blad ingescand. Dit kan je hier zien.
Nog een leuke. Dit zijn de 2 laatste pagina's van de proloog. Dit beschrijft de intro van aflevering 1 ... maar geeft meer prijs.
Als je een hint wilt krijgen over wat een Wildling zou kunnen zijn ... dan even dit deel snel lezen.
xppx wijzigde dit bericht op 19-05-2011 om 17:15, totaal 3 keer bewerkt
Inloggen
Registreren
xppx 
