... uit de krant die mij wel nieuwsgierig maakt naar deze serie:
Alles klopt aan The Deuce, de nieuwe serie van David Simon (The Wire)
Eigenlijk geen zwakke plekken in de cast, geweldige dialogen en authentieke scènes
Alles klopt aan The Deuce: de heerlijke jarenzeventigvibe, dialogen en vooral de topcast met Gyllenhaal in de rol van haar leven.
Mark Moorman 7 september 2017, 19:30
Maggie Gyllenhaal in The Deuce ©Paul Schiraldi
Dit zijn de beelden die het langst blijven hangen: een vrouw buigt zich voorover richting een opengedraaid autoraam. Op de achtergrond het licht en rumoer van de stad. Ze onderhandelt met een man die in de schaduw blijft; soms stapt ze in en verdwijnt ze in de nacht. Of ze stapt terug op het trottoir, waarbij de glimlach voor de potentiële klant van haar gezicht verdwijnt en plaatsmaakt voor diepe vermoeidheid.
Het zijn de teÂrugÂkeÂrenÂde close-ups van het gezicht van Maggie Gyllenhaal die de serie een hart geven
The Deuce, de nieuwe serie van David Simon (The Wire), is een spektakelstuk van de eerste orde, waarbij de wereld rond Times Square in het New York van 1971 tot leven wordt gebracht in tientallen portretten van kleurrijke personages: de prostituees, pooiers, klanten, criminelen, politieagenten, eigenaren van peepshows, bars en pornobioscopen. Maar het zijn de terugkerende close-ups van het gezicht van Maggie Gyllenhaal, als prostituee Candy in de rol van haar leven, die de serie een hart geven. Dan weer achter een zonnebril, om de mishandelingen van een klant te maskeren, of met een blonde pruik en een betraand gezicht, maar gaandeweg steeds meer met het gevoel dat ze haar lot in eigen hand zou kunnen nemen.
Het is volgend jaar tien jaar geleden dat de laatste aflevering van The Wire van David Simon werd uitgezonden, sindsdien een van de televisieseries die altijd opduiken in (zinloze) discussies over de beste series uit de televisiegeschiedenis.
David Simon baseerde The Wire op zijn ervaringen als politiereporter voor The Baltimore Sun en als auteur van de twee true crime-klassiekers Homicide: a Year on the Killing Streets en The Corner: A Year in the Life of an Inner-City Neighborhood, en zat sindsdien niet stil.
James Franco, links en rechts, als de tweeling Frankie en Vincent Martino en Chris Coy als Paul Hendrickson in The Deuce ©Paul Schiraldi
Hij maakte de (mini-)series Generation Kill (over de Irakoorlog), Show me a hero (over woonbeleid en racisme in Yonkers, vlak buiten New York) en Treme (vier seizoenen over het New Orleans na Katrina).
Maar The Deuce is in zijn ambitie de productie die het meest doet denken aan The Wire, en die de vergelijking ook glansrijk doorstaat. Simon schreef de HBO-serie, die de komende weken in acht delen via Ziggo XL wordt uitgezonden, samen met crimeschrijver George Pelecanos, al eerder een van de vaste auteurs van The Wire.
Tijd en plaats zijn 1971 en de 42nd street op Manhattan, het stuk tussen Broadway en 8th Avenue: de hoofdader van het uitgaansgebied rond Times Square, dat jarenlang de bijnaam 'The Deuce' droeg. Tegenwoordig is dit stuk van New York de plek waar toeristen zich verdringen voor Disneys musical The Lion King of de M&M-winkel, maar in de jaren zeventig was het een zondepoel.
(Don't worry) If there's a hell below, We're all going to go
Curtis Mayfield
Het jaartal is niet toevallig gekozen; de straatprostitutie begon zich naar binnen te verplaatsen en de pooiers met hun flamboyante straatstijl kregen concurrentie van de (Italiaanse) georganiseerde misdaad, die alle belang bij een discrete bedrijfsvoering had.
Het was ook het jaar dat de rechterlijke macht zijn handen aftrok van de bedrijfstak, en er in wezen een grote gedoogzone voor de seksindustrie ontstond. In deze sfeer begon de Amerikaanse pornofilm-industrie (een toekomstige miljardenbusiness) zich te ontwikkelen. Het eerste seizoen van The Deuce eindigt rond de première van Deep Throat, de eerste pornofilm met enige production value, waarmee de georganiseerde misdaad in de jaren daarop tientallen miljoenen zou verdienen.
'(Don't worry) If there's a hell below, We're all going to go', zingt Curtis Mayfield in het openingsnummer van elke aflevering. 'We're all going to go' kan het motto van The Deuce zijn. Net als in The Wire maken de tientallen personages deel uit van alle facetten van de microkosmos die hier getoond wordt.
Emily Meade ©Paul Schiraldi
De personages worden er soms in hoog tempo doorgedraaid, maar dat wordt meer dan goedgemaakt door een groot aantal geweldige rollen. Van sterren als James Franco en Maggie Gyllenhaal, maar ook ontdekkingen als Garry Carr (pooier C.C.), Margarita Levieva (een student annex bardame). En voor de liefhebber nog een aantal veteranen uit eerder werk van David Simon. Er zitten eigenlijk geen zwakke plekken in de cast, die wordt geholpen door de geweldige dialogen en authenticiteit van de scènes .
We zaten de afgelopen tv-jaren wel vaker in het New York van de jaren zeventig. In The Get Down van Baz Luhrmann (Netflix) en Scorsese's Vinyl (HBO) werd krankzinnig veel geïnvesteerd in de aankleding, maar bleek het toch lastig om er leven in te blazen (beide series krijgen geen vervolg en kunnen als flop worden beschouwd). Simon en Pellecanos krijgen het precies goed. Alle opwinding van die jarenzeventigvibe (de kleuren, auto's, muziek) gecombineerd met authentiek en hartverscheurend drama en de ranzigheid van een stad op de rand van de afgrond. Als je hier naar een scène in een diner zit te kijken, weet je zeker dat de tafel plakkerig is.
The Wire konden we rustig een woedende serie noemen, een aanklacht van een man met een missie
Neem alleen al het fantastische geluidsdecor, waarin op de achtergrond, door openstaande ramen, altijd de stad te horen is, en niet alleen in de vorm van die clichématige verwaaiende New Yorkse sirenes, maar als een soort grommend monster.
The Wire konden we rustig een woedende serie noemen, een aanklacht van een man met een missie. De Amerikaanse samenleving, de politiek en de media, hadden de eigen binnensteden de rug toegekeerd.
Die woede ontbreekt grotendeels in The Deuce en dat maakt de serie warmer dan eerdere Simon-producties, zonder dat er een romantische waas over het New York van 1971 of de seksindustrie komt te hangen. Er zit vanzelfsprekend veel seks in The Deuce, waarbij mannen en vrouwen ongeveer even naakt in beeld komen en het vreugdeloze aspect van het leven van de sekswerker en de pornoacteur overtuigend naar voren komt.
Geschreven door
David Simon en George Pelecanos
Met
James Franco, Maggie Gyllenhaal, Gbenga Akinnagbe, Gary Carr, Emily Meade
Vanaf 11 september elke maandagavond op Ziggo XL (HBO)
Al krijgen we een dwarsdoorsnede van de stad in al haar geledingen, de motor van de serie wordt gevormd door de vele persoonlijke verhalen.
Naast Gyllenhaal kan James Franco de hoofdrolspeler worden genoemd, al was het maar omdat hij, volstrekt overtuigend, de naar het leven getekende tweeling Vincent en Frankie Martino neerzet: Vincent als een hardwerkende barman met een kroeg die talloze personages bindt, en Frankie als zijn broer, die door zijn gokschulden verknoopt is met de maffia. 'There are eight million stories in the naked city', luidt het cliché (uit de Amerikaanse televisieklassieker The Naked City). Zover gaat The Deuce niet, maar Simon komt een heel eind.
En dan is er Natalie Paul als de verslaggever die een onderzoek doet naar de achtergronden van de seksindustrie en de corrupte politie. Haar verhaal wordt om zeep geholpen door een laffe hoofdredacteur.
En daar is die woedende David Simon weer.
Inloggen
Registreren
jaco 
